Bir varmış, bir yokmuş. Ağaçlara zarar veren bir adam varmış. Ağaçların dallarını kırar ve onları kesermiş. Ormanın canını çok yakarmış.
Bir gün adam ormana gitmiş. Tüm canlılara zarar vermeye başlamış. Orman bu adama ders vermek için onu ağaca çevirmiş.
Adam adım atmaya çalışmış ama ayaklarının yerinde kökleri varmış. Kollarını oynatmaya çalışmış ama onların yerinde dallarını görmüş. Çaresiz öylece orda durmuş.
Gün geçmiş, bir kuş dallarına çalılardan yuva yapmış. Sabah akşam o kuşun sesini dinlemiş ve şarkı gibi gelmiş. Zaman geçmiş kuşun yavruları olmuş. Bu yavruları soğuktan ve yağmurdan onun yaprakları korumuş. Ağaç Adam yavruları çok sevmiş.
Günler geçmiş, bir sincap kovuğunda yaşamaya başlamış. Sanki gövdesinde gezindikçe onu okşuyormuş gibi geliyormuş. Zamanla bu sincabı da çok sevmiş.
Günler geçmiş, geceleri ataş böceklerinin dansını izlemiş. Onları da çok sevmiş. Bu güzel canlılara nasıl zarar verdiğini düşünüp üzülmüş.
Bir gün karşısında duran bayan ağacı fark etmiş ve aşık olmuş.
Orman, ağaç adamın artık ders aldığını anlamış ve onu tekrar insana dönüştürmüş, fakat adam ormandan ayrılmamış. Çünkü bayan ağaca aşıkmış. Hep onun yanımda durmuş.
Orman bu adamın hatasını anladığı için onu mutlu etmek istemiş ve bayan ağacı da insana dönüştürmüş. Birlikte mutlulukla, ormanda yaşamışlar.
SON
Çocuk aşktan ne anlayacak bu fazla saçma ya
YanıtlaSilhayatımda bu kadar saçma bişey okumadım bu masalla büyüyen çocuk aptal moron bişey olur. bayan ağaç ne lan davar birincisi ona bayan denmez ikincisi ağaçların cinsiyeti olmaz üçüncüsü senin çocuklara vereceğin bilgiyi sikeyim senin kadar beyinsiz iqsuz olsam intihar eder miyimdim düşünüyorum etmezdim heralde gider böyle bi hikaye yazardım moron seni
YanıtlaSil